به گزارش خبرگزاری حوزه از شیراز، حضرت آیت الله جوادی آملی پیامی به هفتمین دوره همایش ملی ریحانة النبی صادر کردند که در این پیام آمده است:

جریان ریحانه النبی(س) باعث شده که رساله الحقوق وجود مبارک امام سجاد(ع) هم مطرح شود آنچه از این اسوه طیب و طاهر مطرح می شود و برکات پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع) فاطمه زهرا(س) و حسنین است.

رساله الحقوق وجود مبارک امام سجاد(ع) مانند رساله های سایر ائمه رساله های تاسیسی و بنیادی است، گذشته از این که حق را در مقابل تکلیف می دانند اگر کسی حقی داشت طرف مقابل مکلف است در برابر این حق حرمت بنهد و هرگز حق یکجانبه نیست، دید اینها دید جهانی است.

حق بنده بر خدا و حق خدا بر بنده، مستحضر هستید کسی بر خدا حق ندارد، تمام این بحث هایی که حق علی الله است یا حق علی الله در روایت است این ها مربوط به فعل حق و فیض حق است نه ذات حق است.

ذات اقدس اله هم منزه از آن است که کسی او را بشناسد و بفهمد و هم برتر از آن است که مورد حق یا تکلیف قرار گیرد، فیض خدا، فعل خدا، تقابل دو جانبه دارد، حق بر خدا و حق از خدا، دو جانبه است.

اول وجود مبارک امام سجاد(ع) از اینجا شروع کردند که انسان باید بنده خدا باشد و ذات اقدس اله خواجه خود روش بنده پروری دارد، این ریشه تحقیقی در کلمات نورانی ائمه(ع) فاطمه زهرا(س) هست که آنان ریشه ای سخن گفته اند.

اگر جامعه را خواستند تربیت کنند، تربیت جامعه در سایه تربیت افراد است و اگر فرد را خواستند تربیت کنند با مسائل اخلاقی گفتن موعظه مشکل حل نمی شود، قسمت مهمش با مسئله معرفت نفس است، در معرف نفس ائمه(ع)، مخصوصا وجود امام سجاد(ع) به انسان می گوید ای انسان؛ شما یک کشور جامع الشرایط هستید که معادن، درآمد، کسب، جلال و شکوه از خودت است، تو یک کشور و نه یک فرد هستی، اگر کشور هستی امام و رهبر می خواهید تو ده ها قوه علمی و عملی داری به تک تک ما فرمودند تو ای انسان یک کشوری، تو اگر بخواهی با موعظه و اخلاق آدم خوب بودن و پرهیزگار بودن، این یک آدم متوسط است، اگر بخواهید حکیم بزرگوار باشید باید هم خودت هم جامعه را تربیت کنید بشوید شاگرد ریحانه النبی باید بفهمید که چطور کشور را اداره کنید اولا شما دستگاه ظاهری فراوان دارید چشم دارید گوش دارید این ها که معلوم است که هم در دانشگاه و هم جای دیگر می خوانید در درون خودت واهمه و خیال دارید، این ها را تا حدودی می فهمید اما خیال می کنید علم امام است بدون امام نمی توانید زندگی کنید امام جامعه چه کسی است؟ علم و دانش، دانشگاه و حوزه علمیه است.

آیا امام جامعه حوزه علمیه است؟ آیا امام افراد درس خوانده دانشگاه است؟ نه، نه به این معنی که علم هیچ کاره است. علم چه حوزوی و چه دانشگاهی یک چراغی است اما با چراغ کسی به مقصد نمی رسد یک چراغ بانی باید باشد این سراج را به صرات منتهی کند به این چراغ بفهماند تو نوری از نور هیچ چیز ساخته نیست نور باید راه را نشان دهد تا راهی آن راه برود و به مقصد برسد آن که راه را می بیند به‌ وسیله نور حوزه و دانشگاه نیست یک چیز دیگه است، تا نبیند نمی رود و تا نرفته است ابن السبیل است در راه مانده است، آن را امام مشخص کرد، فرمود ما یک عقلی داریم که این عقل فرمانروای مطلق در حوزه و دانشگاه است، هرجا علم، دانشگاه، فلسفه، حکمت، فقه، اصول است کار عقل نظری است، عقل نظری به درد حوزه می‌خورد که این مرجع، عالم و استاد شده است، عقل نظری به درد دانشگاه می خورد که استاد شده است، از علم به هیچ وجه کاری ساخته نیست یک چیزی است به نام عقل امام فرمود این عقل دست و پای علم را عقال می کند که بی راهه نرود و راه کسی را نبندد.

تمام این حرف های باطل از حوزه و دانشگاه است تمام این مذهب های جعلی و مکتب های جعلی از حوزه و دانشگاه است امام فرمود علم چموش است.

این همه اختلاس ها محصول علم است، اینکه چطور غارت کند چطور روی میز بگذارند، این علم است که کشور را به این صورت در آورده است حالا یا حوزه یا دانشگاه است،

با علم انسان ممکن است کالای بیشتری را سرقت کند از علم به تنهایی تا عقال نشود و دست و پایش بسته نشود کاری ساخته نیست.

خداوند در قرآن کریم صریحا فرمود که این ها یقین دارند که چی حق است، اما همین هایی که یقین دارند به بی راهه می روند،

چطور می شود که انسان می داند صد درصد این یقین است اما بی راهه می رود.

حضور مبارک موسی کریم به فرعون فرمود شما گفتید مسابقه، مناظره و ساحران جمع شوند گفتیم بسیار خوب برای تو مسلم شد که حق با من است، اما چرا بی راهه می روی.

بنابراین باید بدانیم حوزه ممکن است صد درصد یقین داشته باشد چی حق است بی راهه می رود، دانشگاه نیز صد در صد یقین داشته باشد اما به بی راهه می رود، آن سحر، نماز جماعت، ناله، گریه، اشک و دعا است که دست و پای علم را عقال می کند، این با عقل عملی ساخته است.

اعضای بدن ما از یکدیگر جدا است، همانطور دست از پا، چشم از گوش و واهمه از خیال جدا است، آنکه رهبری همه قوا را بر عهده دارد امام این مملکت است، اگر کشور کوچک اصلاح نشود دشمن درون است،

با چراغ نمی شود کشور را اداره کرد، حوزه و دانشگاه کارش چراغ است شما نیاز به صراط دارید، یک جزم داریم که محصول حوزه و دانشگاه است، و یک عزم داریم که در حوزه و دانشگاه نیست، عزم برای عقل عملی است که در کنار سجاده و دعا وجود دارد، این عقل باید دست و پای علم را عقال کند،

کار حوزه و دانشگاه سراج است، اما کار سحر، ناله، گریه، نماز و روزه صراط است.

وجود مبارک امام سجاد(ع) آمده توحید را در مرحله اول بررسی کرده است، که باید به او معتقد باشیم و عهد ببندیم، سپس حقوق فراوانی را ذکر کرده است، فرمود با جامعه و آشنا و بیگانه و کافر و مسلمان باید عقد اخوت ببندیم، کسانی که داخله اسلام هستند و در داخل کشور شما مسلمان هستند علوی و حسینی هستند، کفاری که در مملکت هستند اگر با این ها بد کردید بر من بد کردید، اگر این فکر جهانی باشد که در شرایط کنونی غزه و تحریم را داریم، این ها آمدند قرآن متحرک شده اند، برخی کافر هستند کافر باشند با کسی که کافر است می توان زندگی کرد اما با کسی که عهد شکن باشد امضای خود را به رسمیت نمی شناسد نمی شود و با کسی که برجام را پاره می کند چه طور می توان زندگی کرد.

اگر مشاهده می کنید که ما حرم می رویم و درب و دیوار را می بوسیم برای اینکه حرفاش را زده است نه قبل از هزار و 400 سال خبری بوده و نه اکنون خبری است، نگفت به عهدت وفا کنید فرمود مومنی را می خواهید بشناسید مومن کسی است که پای امضای خود ایستاده است.

دنیای بی آخرت لغو می شود، بعد از دنیا آخرت است که حساب و کتاب دارد، امام سجاد با افراد جامعه مانند افراد خانواده خود رفتار کن، با کفار جامعه مانند برادر دینی خود عمل کن، چراکه در کشور شما زندگی می کند، بنابراین اولین وظیفه هرکسی چه در ریحانه النبی چه در جای دیگر این است که برای خود امام را بشناسد.

جامعه وقتی طیب و طاهر است که آن را مانند اعضای خانواده بدانید، خواهران بدانند مواظب محرم و نامحرم و حجاب باشید این ها به نفع خود ما است، آنها که زمام را به دست عقل عملی داده اند گفته اند ما مشرف می شویم نه مکلف، تکلیف شریف الهی است، اینگونه نیست که اگر کسی اختلاسی دیده است دست از حجاب و جمال و شکوه بردارد.

از تمام بزرگواران که بر مقاله خود بر وزن علمی جشنواره ها می افزایند تشکر می کنیم.